Zmianę świata zaczynam od siebie.

-
Nie ukrywam, że blog zrodził się w moim sercu po to, aby promować tak prostą i tak zmieniającą życie Modlitwę Głębi.

Na ostatniej sesji Tchnienia Ciszy, gdy zobaczyłem dwunastkę śmiałków którzy przyjechali po to, aby zapadać w milczenie zrobiło mi się smutno, że tylko tylu. Miejsc było dwa razy więcej. A szkoda. Bo im nas więcej, tym więcej dobra będzie na świecie.

Nasz mentor ojciec Wojtek powiedział piękne zdanie, które mnie urzekło - W trakcie trwania w Modlitwie Głębi modlimy się za wszystkich i za wszystko. To takie puszczanie czystej intencji w świat, aby wszystkim ludziom żyło się lepiej.

Jest taka piękna scena z filmu „Piąty Element” gdzie Leeloo zapoznaje się z historią ludzkości i w pewnym momencie widać jak łzy jej kapią po policzkach. Płacze nad nędzą gatunku ludzkiego, gdzie w całej historii ludzkości, jako jedyny gatunek na ziemi zabijamy siebie nawzajem. Setki milionów ludzi ginie z rąk współbraci. Świat zwariował. Czas, aby się wyłamać z tego wariactwa i zrobić coś, co mogę, aby żyło nam się lepiej.

To, co jak mogę zrobić dla świata to trwać w modlitwie za wszystkich i wszystko, bez wyłączania Muzułmanów, zbrodniarzy, polityków itp.

Pewien ksiądz miał kazanie w naszej parafii. Pamiętam to wyrażnie, bo była to pierwsza msza z naszymi adoptowanymi dziećmi. Zahaczył w trakcie kazania o LĘK, stwierdzając, że my, jako katolicy nie do końca rozumiemy sens wiary. Bo skoro uczestniczymy w Eucharystii, a potem zapadamy się w lęk, to po co ją przyjmujemy?  Czy nie po to, aby wejść w ufność i zatapiać się w miłości Bożej, gdzie nie ma strachu. Jan Paweł II często mawiał-„Nie lękajcie się” I co?

 Ile w nas katolikach jest lęku przed uchodźcami? W kraju, gdzie katolicy stanowią ogromną siłę, boimy się garstki ludzi innej religii. Za przeproszeniem, to tak jakby nam j…ja obcięło. 
A może wolą Bożą jest pokazać tym ludziom inne oblicze ludzkości- to kochające?

Z wiary ma wypływać siła i moc do zmiany życia na wole Bożą. A z pewnością wolą Boga jest, aby kochać i ufać. Jest to fundament, z którego ma wypływać moje właściwe działanie dla dobra mojego, mojej rodziny i całej ludzkości. I coraz jaśniej to rozumiem. A owo zrozumienie daje mi systematyczna praktyka Modlitwy Głębi.



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Przeżyj to sam. Nie zamieniaj serca w twardy głaz.

-
Chyba każdy z mojego pokolenia lat 70 i 80 pamięta kultową piosenkę Lombardu „Przeżyj to sam”. Prosty tekst, a tak wymowny. Dotyka serca. Szczególnie tym, co życie przeminęło bez wyrazu. I te tysiące zapalniczek wypluwających maleńki płomyk na znak solidarności z żalem po utraconych chwilach życia, które można było zobaczyć na koncertach Lombardu. Tak wielu z nas przeżywa życie bez uczuć. Skąd się to bierze? W czerwcu tego roku na rekolekcjach zamkniętych Modlitwy Głębi był czas pośpiewać trochę przy ognisku. Znajoma pieśń lombardu wybrzmiała akordy i pozwoliliśmy się ponieść słowom. A potem refren- „Przeżyj to sam, przeżyj to sam. Nie zamieniaj serca w twardy głaz, puki jeszcze serce masz.” Pieśń niosła nasze emocje daleko. Zabierał je wiatr i gnał hen przed siebie, Bóg jeden wie ile domów było z nami wtedy. A potem pojawiło się we mnie uczucie żalu. Żalu za utraconym czasem młodości, gdzie zamiast dać się ponieść życiu, stałem z boku zadowalając się jakimiś tam ochłapami. Tyle c
Czytaj więcej

Żyję.

-
Nadal siedzę codziennie w Modlitwie Głębi. Mija właśnie 2 lata, od kiedy pierwszy raz spróbowałem tego rodzaju modlitwy. Początki były trudne. Pisze o nich we wcześniejszych wpisach. Dzisiaj smakuje wyśmienicie. Z biegiem mijających miesięcy dojrzewała ta modlitwa we mnie jak wino. Od fermentu, czyli całego bagna nagromadzonego i stłumionego we mnie, w środku, do aromatu pieszczącego zmysły. Teraz siedzę jak skała i rozkoszuje się rzeczywistością. Nieporuszony, jestem świadkiem tego, co dzieje się w moim ciele, na przemian z smakując aromatu powietrza, jakie mnie otacza. To taki romans z rzeczywistością. Siedzisz i rozkoszujesz się świadomością przestrzeni. To swego rodzaju nagroda za wierność codziennego siadania do trwania w ciszy. I nie trzeba nic, to wystarczy.   A jeszcze tak niedawno leżałem obolały walcząc ze śmiertelną chorobą. Czasem ciarki mnie przechodzą, jak sobie pomyślę, ile cierpienia doświadczyłem przez okres choroby. Czyż życie nie potrafi zaskakiwać?
Czytaj więcej

Demony przeszłości.

-
Nawiedziła mnie pewna refleksja w trakcie obecności na warsztatach Modlitwy Ciszy w Wadowicach, gdzie zebrało się sporo nowych osób, pewno pragnących poznać ten rodzaj medytacji chrześcijańskiej i być może jej praktykowania w przyszłości. Otóż wchodząc na drogę praktyki owej modlitwy ciszy trzeba mieć świadomość, że wcześniej czy póżniej rozpocznie się okres wychodzenia z człowieka wszelkich nieprzyjemnych uczuć, jakie chciał ukryć przed światem, a tak naprawdę przed sobą. I tu pojawia się problem. Co z tym zrobić, albo jak sobie z tym poradzić. Przypuszczam, bo tak jest u mnie, intuicja podpowiada i poniekąd wspiera na tej drodze. Najlepiej jednak warto mieć przewodnika duchowego który to rozumie. Jest kilku księży, a raczej zakonników, którzy sami praktykują i są podporą dla innych. Warto to rozważyć. Piszę to, gdyż wiele osób wchodzi na tą ścieżkę, a potem z niej rezygnuje dlatego, że nie rozumieją, iż jednym z ubocznych skutków owej praktyki jest pozbywania się starych, zapiec
Czytaj więcej